- Najmniej opisanym i zbadanym jest Panięcin (obecnie Pamięcin), gdzie znajdowało się przedstawienie NMP przeniesione następnie do Górzycy w dobie tworzenia tam siedziby biskupiej. Możliwe że ośrodek o znaczeniu lokalnym siegał początków diecezji w XII w. Obecna nazwa miejscowości jest błędnym tłumaczeniem nazwy niemieckiej Frauendorf. Analiza traktatu cesyjnego Bolesława Rogatki z 20.04.1249 roku wymienia ważniejsze miejscowości, m.in. Ponzin. Jako że tekst znany jest z XIV-wiecznej kopii, niektórzy historycy odnoszą tę nazwę do Panięcina. W 1367 w dokumencie potwierdzającym darowiznę na rzecz diecezji lubuskiej dokonanej prze margrabiego Ott V użyto nazwy wsi Ville Vrauwendorf oraz pola Pennenzym (wieś, pole Pani). Umieszczenie w tym miejscu ośrodka kultu mogło być zamierzone. Prawdopodobnie celem pielgrzymek były pierwotnie relikwie świętego Wojciecha, patrona koscioła katedralnego w Lubuszu. Kult Maryjny pojawił się prawdopodobnie później.
- Kaplica św. Mikołaja w pobliżu Schlagenthin, miejsce traktowane jako cudowne ale o znaczeniu raczej lokalnym zniszczona przez zwolenników luteranizmu.
- Sanktuarium Maryjne i miejsce pielgrzymkowe w Górzycy o znaczeniu ponaddziecezjalnym, gdzie czczono cudowny wizerunek Matki Bożej (obraz, figura). Łączy się z przeniesieniem stolicy biskupiej z Lubusza do Górzycy. Ruch pielgrzymkowy rozpoczął się zapewne od przeniesienia wizerunków Matki Bożej z Panięcina podczas ceremonii dedykacji połączonej z jakims lokalnym wydarzeniem (odpust lub jarmark), mozliwe że w 1276 r.. Kult maryjny rozwijał się bardzo dobrze, czego znakeim jest choćby to, że Górzyca w swoim herbie oprócz dwu skrzyżowanych pastorałów (odniesienie do diecezji lubuskiej) ma sześcioramienną gwiazdę, symbol Matki Bożej. Herb nadany