Przez cały czas swojego istnienia Diecezja Lubuska wchodziła w skład Metropoli Gnieźnieńskiej. Świadectwem tego jest między innymi udział biskupów lubuskich lub ich delegatów w gnieźnieńskich synodach prowincjalnych. Także spisy biskupstw sporządzone przez Kurię rzymską wy latach: 1830, 1409 i 1503 wymieniają ten diecezję wśród przynależących do metropoli gnieźnieńskiej.
Kolejnym potwierdzeniem jest praktyka podejmowanych działań przez kapitułę i Biskupów Lubuskich przy sporach z władcami marchii, kiedy to o pomoc zwracano się do metropoli gnieźnieńskiej. Jeszcze po protestantyzacji diecezja wymieniana była jako przynależna do metropoli gnieźnieńskiej (np. M.Kromer w 1575 w De situ Poloniae oraz w 1612 prymas W. Baranowski w relacji do Rzymu).
Nie ma podstaw wysuwana teoria że związku z unormowaniem granicy polsko-brandenburskiej w piętnastym wieku dostosowano do niej granice metropoli. Organizacja Kościelna Marchii Brandenburskiej szła innym torem. Magdeburg pod panowaniem elektorów brandenburskich znalazł się dopiero w 1680 roku. Ponadto brak przynależności do struktury kościoła w marchii potwierdzają dekrety synodów prowincji magdeburskiej z lat 1403, 1452 i 1488, wśród której sufraganii nie wymienia się biskupstwa lubuskiego.